verjaardag

gisteren heb ik mijn 35e verjaardag gevierd.
Voor het eerst heb ik mijn verjaardag op een 'grotemensen-manier'gevierd. Zolang ik me kan herinneren heb ik veel waarde gehecht aan het vieren van mijn geboortedag, ook tijdens mijn volwassen leven. Dit in tegenstelling tot de volwassenen om mij heen die, volgens eigen zeggen, geen enkel belang hechten aan hun verjaardag en er geen enkele moeite mee hebben om die dag niet te vieren. Dat gevoel heb ik nooit, gehad en ik kan me er ook niks bij voorstellen. Ik heb daar geen behoefte aan maar aangezien het echt heel erg niet stoer is om je verjaardag leuk te vinden, je erop te verheugen en blij te zijn met cadeautjes en daar ook nog wat voor te wensen hebt heb ik mijn verjaardaggevoel altijd nogal low profile gehouden. Want als ik ergens belang aan hecht dan is het natuurlijk; net als de anderen.

Goed, gisteren dus voor het eerst. Om de 3 weken volg ik op woensdag een opleiding voor mijn werk en die opleidingsdag viel dit jaar samen met mijn verjaardag. Aangezien ik het er toch niet voor over had om een opleidingsdag te missen en vrij te nemen, toch maar naar utrecht getogen, overigens wel met gebakjes (zelf gemaakt).
De dag verliep normaal en van een jarigheidsgevoel was nog geen sprake, maar aangezien dit jaar anders was dan eerdere jaren baarde me dat geen zorgen. Om 4 uur, de opleiding was afgelopen. gehaast terug naar het station om me in het feestgedruis te storten dat bij mij thuis al was begonnen. Tja, op het station van Utrecht bleek dat er geen treinen rechtstreeks naar den Bosch reden (en dus ook niet naar eindhoven) omdat er een boot tegen een brug was gevaren. Goed, geen probleem ik ben flexibel(hoop ik) dus de feestgangers gebeld dat ik later zou arriveren en op de trein naar Nijmegen gestapt. In de volle trein heb ik me in moeten houden om niet (als een klein kind) tegen iedereen te schreeuwen dat ik jarig was die dag en dat ze me best mochten feliciteren maar vol trots kan ik melden dat het is gelukt.
Met een vertraging van 1,5 uur eindelijk, eindelijk in Eindhoven aangekomen.


Bij aankomst in mijn huis barstten mijn familieleden uit in gezang, werden er cadeaus in mijn armen gedeponeerd en kon ik gelijk aan het uitpakken (das altijd goed voor je jarigheidsgevoel). De wii, die uit de verpakking kwam (wist ik al maar toch een heeeeeeeele leuke verassing) moest natuurlijk gelijk aangesloten aangezien er 3 kinderen ronddartelden ging dat niet op een ontspannen manier. Intussen probeerde ik wat te eten en mijn rol als gastvrouw weer op me te nemen (mijn moeder en mijn zus hadden die zich toegeëigend en ik wilde hem terug).
De wii was binnen een mum van tijd aangesloten, ik had mijn eten naar binnen gewerkt (geen idee meer wat het was, alleen maar dat het eigenlijk te veel was) toen het eerste bezoek alweer vertrok (kleine kinderen moeten nl. op tijd naar bed). Mijn eigen kind was ook aan een rustmomentje toe dus die heb ik zelf naar bed gebracht. Tijdens het naar-bed-breng-ritueel stond er bezoek voor de deur, gelukkig voor mij zat mijn moeder nog in de gastvrouwenrol dus die werden goed ontvangen.
Samen met het bezoek heb ik de wii uitgeprobeerd. Om half 10 was iedereen het zat en zijn ze allemaal naar huis gegaan.
Alles wat ik aan verjaardaggevoel ervaarde is samengepakt in twee en een half uur in plaats van verspreid over een hele dag. en ondanks dat ik verder geen visite heb gehad behalve mijn familie en de buren voelde ik me 's avonds in bed toch stiekem nog even heel erg jarig.