het gewone leven

De brieven zijn de de deur uit!!!

Naast al het dolgelukkig gebeuren doe ik ook nog wel eens dingen die niks met mannen, daten of werken te maken hebben. Normaal gesproken heb ik door de week een baan waar ik elke dag mijn energie aan besteed maar nu is het vakantie. En we hebben geluk, de dag dat ik vakantie kreeg begon de zon te schijnen, en dat doet ie nog. Dus doen we leuke dingen, dierentuin, speeltuin, zwembad in de tuin. Leuk allemaal maar met dit warme weer ben ik helemaa uitgeteld aan het einde van de dag. Vandaag is het echter nog erger dan eerdere dagen. Vandaag heb ik een lange wandeling gemaakt met de hond, althans dat was de bedoeling. De hond is het eerste het beste mailsveld ingevlogen en ik ben eromheen gerend. Ja je leest het goed, gerend. Het was afschuwelijk. Mailsvelden zijn echt gigantisch en omgeven door een sloot (deze dan in elk geval). Omdat ik na een half uur roepen echt in paniek begon te raken ben ik het veld in gegaan. Slechtste idee ooit. Een maisveld bestaat uit modder en brandnetels. Eerst raakte ik mijn schoenen kwijt in de modder (die bleven staan), toen op mijn blote voeten door de modder naar een plasje, om mijn voeten weer een beetje schoon te krijgen. Dat is dus niet gelukt! Met vieze voeten en vieze schoenen begaf ik me in het maisveld. Hard roepend op zoek naar mijn hond. Tijdens het struinen hoorde ik twee langskomende fietsers lachen: "Das balen als je hond in het mailsveld verdwijnt, die vind je nooit meer terug." De tranen sprongen in mijn ogen, daar stond ik dan, tot mijn enkels in de modder, met schoenen die zo vies waren dat ik ze niet meer aan kon, zoekend naar een hond van 20 centimeter hoog in een gigantisch maisveld waar ik niet eens bovenuit kwam. Hoe moest ik in vredesnaam dat rottige minihondje van me terugvinden. Volkomen overvallen door persoonlijke zieligheid en angst dat mijn hond kwijt was ging ik op een paaltje zitten om mijn modderschoenen weer aan te trekken. En toen, na bijna een uur door het maisveld te hebben gezworven stond daar kwispelend en hijgend een klein zwart hondje voor mijn neus. Wat was ik blij en wat had ik in een keer een hekel aan dit monster. Binnen een jaar is het haar gelukt mij in blinde paniek, op blote voeten door een maisveld te laten rennen. Wat een invloed, dat moet een man nog maar eens voor elkaar zien te krijgen.

twijfel

Tja, daar zit je dan, website verhuisd, uitnodigingen aangemaakt en zo goed als klaar om te verzenden. En nu durf ik niet meer.
Ik word verscheurd door twijfel. Wil ik wel een man? Ben ik niet geschikter als vrijgezel? Ik heb ene heel leuk huis gezien om te kopen. Maar als ik een huis ga kopen in mijn eentje past een man niet in het plaatje. Ik wil alles tegelijk en de ervaring die ik tot nu toe daar mee heb is dat ik eindig met lege handen. Geen huis gekocht omdat ik liever samen met iemand een huis wil kopen maar ook geen man omdat de juiste er toch niet bij zat. Maar het gaat verder dan dat. Ik twijfel zelfs of het wel een goed idee is. Wie ben ik om een man te 'willen' En wat als in mijn vriendenkring niemand mee wil werken? Of wat als er geen mannen zijn. Ik word helemaal knettergek van mezelf. Daarom heb ik plan opgesteld. Ik heb voor mezelf (en nu ook voor jullie, nieuwschierige zielen) een plan opgesteld. In dit plan kan het allemaal alleen niet meer tegelijk. Een hele stap vooruit voor iemand die eigenlijk nog in de kleuterfase "ik wil alles en ik wil het nu" is blijven hangen. Ik ga eerst kijken of ik een leuke man kan vinden op de manier zoals ik bedacht heb. Daaraan paralel loopt de opbouw van Dolgelukkig. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat ik daar mee aan de slag blijf. Hier richt ik me een jaar op, ongeacht de resultaten. Zijn de resultaten na een jaar zo dat ik, met partner verder door het leven wil dan is dat mijn focus. Heb ik na dat jaar nog niemand ontmoet dat ga ik me richten op een leven voor mij alleen (met kind en hond natuurlijk). Dat betekent, huis kopen, bedrijfsvisie wijzigen en carriere maken. Voor de rest laat ik me leiden door wat er langskomt dit komende jaar, en dat is heel wat want dat is bij mij altijd.
Blij dat mijn toekomst vooralsnog duidelijk is uitgestippeld, heerlijk gevoel voor een controlefreak als ik.

site weer verdwenen

De site is verhuisd naar de nieuwe host.
Helaas pindakaas is daarmee alles wat ik erop had staan ook foetsie.
Het staat nog wel op mijn pctje maar met het nieuwe host programma krijg ik het niet geupload.
GRRRRR
Ik heb dus bijzonder weinig te bloggen, ga stoeien met het nieuwe programma om alles weer in orde te maken.

sprookje

Er was eens een vrouw, nee een prinses (waarom ook niet). Het was een geweldig leuke, lieve en aardige prinses (hahaha, tuurlijk) met een lief klein prinsessenkind van 7 jaar.

Samen woonden ze in een klein huisje en ze waren heel tevreden. Er was een ding dat de prinses miste in haar leven. Een Prins. Er waren wel prinsen gepasseerd maar die bleken toch niet haar prins te zijn (of het was een vermomde kikker). Op een dag was de prinses het zat. Ze zette een streep onder al haar niet-zo-lang-en-gelukkige relaties, zei alle nepprinsen vaarwel en ging op pad. Langs velden en wegen, door diepe dalen en over hoge bergtoppen ging haar reis. Maar waar ze ook zocht, geen prins te bekennen. Wanhopig vroeg ze de maan om hulp, daarna de zon, de sterren en de wind maar zij konden haar niet helpen. De prinses ging op een rots zitten en barstte in tranen uit. Toen ze opkeek zag ze een mooie fee voor haar staan. “Vraag het je vrienden, zij zullen je helpen,” zei de fee, en toen verdween ze weer.

De prinses veegde haar tranen van haar wangen, rechtte haar rug en schreef haar vrienden een brief:

Allerliefste vrienden en vriendinnen.

Ik zoek een prins voor mij alleen,

Zoals hij is er maar een,

Overal heb ik gekeken,

Maar tot nu toe ben ik nog niet bezweken.

Help mij met het zoeken naar de man,

Die mijn hartje winnen kans

Met alle liefde,

Prinses Wendie

De prinses stuurde de brief naar al haar vrienden en bekenden. Daarna ging ze op vakantie.

Toen ze terugkwam kon ze haar ogen niet geloven. Er was post van prinsen die haar wilde leren kennen. En de prinses wilde dat maar al te graag. Met alle prinsen ging ze een dagje op pad. Ze waren allemaal heel aardig maar er was er een, die was bijzonderder dan alle andere prinsen die ze ooit had ontmoet. Ze keken elkaar in de prinselijke ogen, veegde alle stofnesten uit hun leven, sloten een prinselijk verbond en bouwden hun eigen kasteel. Daar leven ze nog steeds. Al lang en dolgelukkig.

Zucht, zo wil ik het!

afscheid

Het grote afscheid is begonnen.
Alle foute mannen (en neem van mij aan, ik ken er aanzienlijk wat) zeg ik vandaag gedag.
Knopen in mijn maag en hartkloppingen maar het is tijd.
Ik ga ruimte maken voor een nieuwe relatie en daarin is geen plek voor oud hartezeer, jaloezie en andere gevoelens die niets met een nieuwe man te maken hebben.
Met melancholische gevoelens kijk ik terug naar de mannen die ik mijn hart heb gegeven en die er niks mee konden. Want uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik zo'n naieve ziel ben die gelooft in sprookjes en vooral in ze leefden nog lang en gelukkig. Tot nu toe was dat echter niet met mij.
Mijn oude leven, zeg tot een jaar of 7 geleden, tekende zich door een opeenvolging van mannen die vaak geen enkele betekenis voor mij hadden behalve ego opkrikkers. Een paar mannen wisten me echt te raken en ik weet niet dat ze zich daarvan bewust zijn geweest. Ik zal ze niet bij naam noemen (wat een illusie, net of de mannen waar ik zo verkikkerd op ben geweest hetzelfde voor mij voelen, als ze uberhaupt nog weten wie ik ben) maar toch wil ik het graag gezegd hebben.
Lieve mannen, Ik heb jullie liefgehad, een voor een. Ik heb om jullie gehuild en pijn gehad ( echt godschruwelijk, hartverscheurend veel pijn). Ik ben verhuisd naar afgelegen plaatsen, heb op mijn tong gebeten, gevochten en weer gehuild. Ik had geen idee hoe het moest maar jullie hebben het me geleerd, alles.
Liefde is niet vechten voor een man. Liefde is niet de halve nacht wakker liggen en bidden dat hij jou ook leuk vindt. Liefde is niet verhuizen in de hoop dat het dan goed komt. En liefde is zeker niet een pakket eisen stellen zonder ook maar een een ding terug te geven.
Lieve mannen, ik heb mijn best gedaan en ben door schade en schande wijs geworden. Ik heb behoorlijk wat lessen over leven en liefde geleerd. En daar bedank ik jullie voor. Zonder jullie was het zeker nooit gelukt om zo ver te komen als ik nu ben.
Ik ga nu al wat geleerd heb samenvoegen tot een nieuwe manier van liefhebben. En daarmee zeg ik jullie allemaal gedag. Het was me een waar genoegen een stukje mee te mogen op jullie levenspad en het was fijn dat je er was op het mijne. Ik wens jullie allemaal het allerbeste, een dolgelukkige toekomst!

dolgelukkig niet meer online

Denk je dat je het voor elkaar hebt, knalt de server eruit. zo dat is eruit.
Heb ik eindelijk, eindelijk na lang ploeteren de website online. En iedereen laten weten dat de website online is klapt de server eruit. Niks website, niks mail. Ik voel me helemaal afgesloten.
Het is een teken, ik weet het zeker.Vandaag ben ik dus de hele dag op zoek geweest naar een niewe hosting service. Wat een ellende. Er zin echt honderduizend van die bedrijven met allemaal ongeveer dezelfde diensten tegen ongeveer dezelfde prijzen. Tig vergelijkingsites met elkaar buitengewoon sterk tegensprekende berichten. Hele ochtend aan besteed en nu uiteindelijk een gekozen. Geen idee waarom hun precies. Hun lay out sprak me erg aan en de taal was duidelijk en ze hadden voorbeelden van klanten, erg prettig. Bovendien is de prijs duidelijk en hebben ze goede mogelijkheden om gigantisch uit te breiden. mocht het nodig zijn.
Ok, tot zover alles duidelijk. Alleen een klein dingetje. Om me aan te melden moet ik wel mijn oude hostigservice stopzetten. En daar zit hem de crux. Mijn website draait nog op de server van de man die me de website heeft gegeven. En van die man krijg ik nog steeds een beetje knikkende knietjes. Daarom is het teken. Ik moet los van die bibberende benen voor een man die ik al anderhalf jaar ofzo niet meer heb gesproken. LOS moet ik. Dus vandaag heb ik geprobeerd hem te bellen. Alle moed verzameld, nummer opgezocht, diep adengehaald en gebeld. Je raadt het al.... niet thuis. Wordt vervolgd.

de website is online

De website is online lalalala
Ik ben zo blij als een kind. Vandaag heb ik op iedere pc die ik tegenkwam gekeken of ie het daar ook deed en raad eens.... Hij deed het!
Ik ben helemaal door het dolle heen en supertrots op mezelf. Ik heb eeen website gemaakt lalalala.
Deze week ga ik de brief afmaken voor mijn vrienden en bekenden en dan kan ik aan de slag. Ik ben ook begonnen me te verdiepen in andere manieren om een website te maken want eigenlijk is dat gewoon heel erg leuk werk om te doen. Dus daar wil ik wel wat meer van weten.
Mijn visitekaartjes zijn binnen en ik heb btw aangifte gedaan ( niks aan te geven maar toch, wel aangifte gedaan). Ik voel me bijna groot, en ik heb er zin in, lalalala

Dolgelukkig?

Nu ik bezig ben met het schrijven van de teksen voor de website van Dolgelukkig word ik gekweld door de vraag: "Waar word ik dolgelukkig van?" Als eerste antwoorden komen er dingen naar boven als veel geld, heel veel nieuwe schoenen, nooit meer hoeven werken, altijd uitslapen. Hoelang ik hierover nadenk ik meer ik tot de conclusie kom dat dat het allemaal niet is. Ik word wel gelukkig van uitslapen, een keer omdat ik dat normaal niet doe. Ik word ook wel gelukkig van niet werken, maar alleen omdat het afgewisseld wordt met wel werken. En van veel geld wordt ik niet gelukkig, het wordt me alleen wat makkelijker gemaakt om de juiste voorwaarden in mijn leven te creeeren om comfortabel te leven. Naarmate ik meer meer lagen van mijn dolgelukkige uitje afpel kom ik steeds meer tot de kern en dan blijven er 2 dingen over. Ik word dolgelukkig als ik kan doen waar ik zin in heb. Dat houdt voor mij in dat ik op tijd op sta en dan dingen ga doen. Tuinieren is iets waar ik erg blij van word. Of knutselen, klussen en koken. Dingen creeeren, maken of verfraaien, dat is wel iets waar ik erg blij van wordt. Daarnaast komt er ook steeds weer het idee naar boven dat ik de dingen goed wil doen. En dan is goed daarin niet het tegenovergestelde van fout maar meer een ander woord voor juist. Ik vind het fijn om me aan de regels te houden. Ik ben trots op mezelf als ik de hondepoep van mijn hond opruim. Ik ben trots als mijn dochter in het bos de troepjes opraapt en ze in de prullenbak gooit omdat ze het zo lelijk vindt, die snippers in het bos. Ik ben trots op mijn milieubewuste inslag waardoor ik al mijn afval scheidt en zelf mijn tasje meeneem naar de supermarkt. Ik vind het fijn om mensen te helpen, ik vind het prettig om te glimlachen als ik iemand tegen kom en ik zal altijd proberen om de kassiere even persoonlijk aan te kijken als ik mijn boodschappen afreken.
Val al die kleine dingen word ik dolgelukkig. en waar ik ook dolgelukkig van word is dat ik dat nu allemaal mag gaan toepassen in mijn bedrijf. Iets minder gelukkig word ik van hoe ik dat moet gaan doen, maar ik weet zeker dat als ik daar uit ben, dat ik daar dan ook weer dolgelukkig van word.
Goed, ik word een beetje onpasselijk van het hoge zever gehalte van het bovenstaande stukje, helaas voor mijn anti-zweverige-ik, het is niet anders.

bloot

De allergrootste zorg van het daten via internet is het jezelf blootgeven.
Op een anonieme site maakt dat allemaal niet zo heel veel uit, een groot aantal anonieme mannen leest mijn profiel en denkt bij zichzelf : 'Wow, lekker ding/wat een monster' en reageert, of niet.
Maar nu, via dolgelukkig gooi ik mezelf open op internet en nodig ik al mijn bekenden, vrienden en familie uit om een kijkje te nemen en om mensen mee te nemen. Dat is eng. Omdat ik mijn idee wil testen heb ik bedacht dat het een goed idee is om al mijn eigen avonturen open en bloot leesbaar te maken op de site. Nu zit ik de site te maken en vraag ik me af of het wel zo'n goed idee is. Het zit zo, aan een potentiële kandidaat wil ik laten weten hoe leuk ik ben. Maar ik heb er geen enkele behoefte aan mijn , bijvoorbeeld, ouders te laten weten hoe zwoel en sexy ik kan zijn. Maar dat maakt wel een wezenlijk deel uit van wie ik ben, en ook van wat ik mijn toekomstige man wil laten weten. Hij moet het wel een beetje warm van me krijgen. Hetzelfde geldt voor mijn lichaamsbouw. Ik ben niet de slankste (bij lange na niet) maar ik vind het ook weer een beetje te ver gaan om dat zo letterlijk op de website te zetten. Ook omdat ik niet op zoek ben naar een man die per definitie op volslanke vrouwen valt. Kinderen precies hetzelfde, ik heb een kind maar vind een man met een kind best wel lastig, maar dat zet ik er liever niet op, aangezien dat mijn ervaring is tot nu toe en het kan natuurlijk altijd anders. Als laatste wil ik koste wat kost voorkomen dat mijn profiel, op mijn eigen site, in mijn nieuw bedachte concept helemaal hetzelfde wordt als al die miljoenen profielen die al bestaan bij al die datingsites waar ik nu juist geen deel van uit wil maken. Een onmogelijke taak? Het proces van schrijven, schrappen, schrappen en schrappen is begonnen.

begrafenis

Vandaag was ik op een begrafenis. Heel droevig en ik werd erg gegrepen door het verdriet. Het raakte me nogal. Wat echter veel opvallender was was de koffietafel na de begrafenis. Zoals gebruikelijk in Brabant is er bij een grote gebeurtenis zoals een begrafenis na afloop een koffietafel. Koffie, thee en broodjes, meer moet je je er niet bij voorstellen. Tijdens de koffietafel gaat het gesprek al snel over iets anders dan over de overledene of diens familie. Persoonlijke gesprekken komen op gang en het lijkt een omslagpunt, er kan weer gelachen worden ondanks het achterliggende leed. Ik kwam te praten met iemand die ik vertelde over mijn idee om iets met daten op internet te gaan doen en dan vooral mijn idee om mezelf als eerste testpersoon te gebruiken. Uiteraard vroeg zij mij wat mij ideale dat zou zijn, ik ben dit gewend en kan hier dus ook kort en krachtig over zijn. Ik weet heel duidelijk wat voor type man ik zoek. Haar eerste reactie: 'Ow, die ken ik nog wel een!' Mijn gezicht veranderde in een groot vraagteken. 'Goh, leuk, lijkt me wel wat' mompelde ik terwijl ik nog helemaal niks gehoord heb over de man in kwestie. Punt is dat ik dit soort reacties erg vaak krijg. Ik krijg alleen de bijbehorende mannen nooit te zien. Even tellen, alles bij elkaar heb ik een zus die iemand kent, een vriendin die nog een vriend heeft, een collega met een geschikte broer, en nu dus deze nieuwe bekende met een man in de aanbieding. Dit is mijn markt!!! Al die geschikte mannen die binnen een of twee tussenpersonen van mij verwijderd zijn. Ik ga ze ontmoeten, ik zal ze ontmoeten. Het komt, het proces is onomkeerbaar. Mannen let op, ik kom eraan (ooit, hoop ik, denk ik, probeer ik, ok?)

afleiding

Er komt best veel kijken bij het opzetten van een eigen bedrijf.
Ik doe hard mijn best om mijn aandacht erbij te houden maar vandaag viel het me zwaar.
Volgens mij heb ik het nog niet verteld maar de bedoeling van mijn bedrijf is dat er contact gelegd gaat worden. Een soort datingsite maar dan anders, leg ik later nog wel eens uit. Goed, daten dus en daarbij ben ik de eerste proefpersoon van mijn eigen concept. Ik ben dertiger, single en toe aan een nieuwe relatie. Duidelijk tot zover lijkt me. Ik zet mezelf de markt in en de mannen komen op me af gevlogen als bijen op een pot honing. Tot nu toe heb ik nog niet echt stappen ondernomen, alleen plannen gemaakt. Maar vandaag was het warm! en als het warm is kan ik nog maar aan een ding denken en dat is, nog meer warmte. Warme zwetende lijven bij elkaar, een beetje plakkerig, lakens een beetje nattig, ach, je kunt je er vast iets bij voorstellen. Het gevolg is dat ik me niet kan concentreren op daten. Want als je zin hebt in lichamelijke actie dan kun je niet rustig nadenken over daten. Daten gaat over jezelf lief en leuk presenteren, en zweterig en plakkerig lijkt me niet een al te beste eerste indruk maken.
Daarom heb ik vandaag aandacht besteed aan het maken van visitekaartjes, om af te koelen.
Vistaprint blijft me vanaf mijn scherm toeschreeuwen dat ik 250 kaartjes gratis kan laten maken. Maar dan wel in hun standaard opmaak, met hun logo op de achterkant. Als ik het wil zoals ik bedacht heb, met mijn eigen tekst en mijn logo op de achterkant kom ik op het magnifieke bedrag van 27 euro en nog iets. Gratis amehoela, ik ben gelijk bekoeld.